Kształtowanie postaw agresywnych w środowisku rodzinnym

Wydawałoby się, że agresja jest zjawiskiem, którego nie powinno doświadczyć się w środowisku rodzimym. Przecież rodzina powinna zapewniać wsparcie, otaczać swoich członków miłością i pomocą. Niestety badania pokazują, że to często rodzina jest źródłem zachowań agresywnych u dzieci. Czasami przyczyną są postawy rodziców, którzy nie akceptują swoich dzieci. Przyczyny tego mogą być czasami podświadome. Rodzice obwiniają dzieci za swoje niepowodzenia w życiu, kłopoty małżeńskie. Uważają na przykład, że rodząc wcześnie dziecko musieli zrezygnować z takiego życia, do jakiego byli przyzwyczajeni, nie mogli skończyć wybranej szkoły, albo musieli zrezygnować z satysfakcjonującej pracy. Musieli też ograniczyć życie towarzyskie, albo zrezygnować z ulubionego hobby. Często są niezadowoleni z płci dziecka, albo że nie osiąga ono sukcesów, na jakie rodzice liczyli. Są to wszystko powody zupełnie niezależne od dziecka. Odrzucając dziecko rodzice są mu bardzo niechętni i wcale tego nie ukrywają. Dają do zrozumienia, że dziecko jest dla nich ciężarem. Starają się zaspokoić jego podstawowe potrzeby fizyczne i materialne, ale nie dają rzeczy podstawowej – miłości i poczucia bezpieczeństwa. W codziennym życiu takie dziecko spotyka się z nieustającą krytyką, niezadowoleniem. Wszystkie jego poczynania są surowo osądzane i krytykowane. W stabilnych rodzinach dzieci czują się kochane, bezpieczne i akceptowane. Mają pewność, że mogą rodzicom zaufać, że ich decyzje będą analizowane i zyskają akceptację. W rodzinach emocjonalnie wycofanych, dzieci muszą spełniać wygórowane oczekiwania rodziców i mimo ogromnych starań nigdy nie są w stanie ich zadowolić. Słyszą tylko słowa krytyki i niechęci. Często są porównywani ze swoimi kolegami, zawsze w kontekście tych gorszych. W końcu prowadzi to do zachwiania poczucia własnej wartości, co może w dalszej kolejności spowodować agresję u dziecka, skierowaną wobec innych osób. Dziecko zaczyna walczyć o swoją pozycję. Jest kłótliwe, nieposłuszne, szuka zwady i za wszelką cenę chce udowodnić swoją wartość. Ponieważ nie ma nadziei na to, że będzie akceptowane w domu, szuka wsparcia w środowisku rówieśniczym, w szkole. Kolejną postawą powodującą agresję u dziecka jest tzw. postawa unikająca. W rodzinie, gdzie taką postawę można zaobserwować, dziecko ma tylko pozornie zapewnioną opiekę i wsparcie. W rzeczywistości rodzice nie interesują się swoim potomkiem, zostawiając go na marginesie swojego życia. Są chłodni w relacjach, nie interesuje ich zupełnie, co ich dziecko przeżywa, jakie ma potrzeby emocjonalne. W domu panuje prawdziwy chłód uczuciowy. Agresja i bunt mogą się rodzić również u dzieci, które są otaczane przez rodziców nadmierną troską. Taka troska jest oczywiście potrzebna, kiedy dziecko jest małe i zdane tylko na własne siły. Wraz z dorastaniem trzeba mu dać możliwość samodzielnego rozwoju i dorastania. Potrzeba autonomii jest w takiej sytuacji tłumiona przez rodziców, gdyż uważają oni, że dziecko nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie, bez ich nieustającej troski, opieki i wsparcia. Im dziecko jest starsze, tym taka postawa jest bardziej męcząca. Rozwiązywanie za dziecko wszystkich jego problemów powoduje jego emocjonalne i społeczne opóźnienie, a potem postawę roszczeniową, którą reprezentuje we wszystkich możliwych sytuacjach i wobec wszystkich osób. Jeśli nie dostaje tego, co według niego mu się należy, może się posunąć do działań agresywnych. Równie szkodliwa jest postawa rodziców, której towarzyszy chęć wychowania ideału. Dotyczy to rodziców, którzy mają wysokie aspiracje i bardzo często chcą je zaspokoić kosztem swoich dzieci. Wymienione postawy rodziców mogą prowadzić do poważnych zaburzeń dzieci w ich kontaktach nie tylko z grupą rówieśniczą ale i innymi członkami społeczeństwa.

Dodaj komentarz

Next Post

Rola ojca w wychowaniu dziecka

wt. lut 23 , 2016
Jeśli przejrzy się piśmiennictwo dotyczące rodziny, bardzo łatwo można zauważyć, że znacznie więcej miejsca przyznaje się macierzyństwu niż ojcostwu. Przez bardzo długi okres uznawano, że rola ojca ogranicza się do zaspokojenia potrzeb materialnych rodziny. Na szczęście w ostatnich latach można zauważyć, że modele ojcostwa zdecydowanie się zmieniły, a sami ojcowie […]

Podobne